星之声 血色木偶剧篇7 希腊语

血色木偶剧篇7希腊语

“现在没有多少时间，大家赶快分头寻找，傀儡之王随时都可能回来。”

活见鬼，我、真是有点后悔跟陈驰来这儿了，早知道那么危险的话，我就不来了，说实话现在真想吃一碗拌饭。“河马大叔见俩人走远后，埋怨道。

”我终究都是受苦的命……“河马大叔话音未落就一脚踩空，一个踉跄跌到了一口古井中。陈驰他们闻到声音，赶忙转身跳下古井。

”河马大叔，你没事吧？“

”没，总体还好，这口井可真深啊！’

“可不，还有些更有趣的东西。瞧，对面那块石头上浮现出了字！”

longtemporenonvidereamicos,

那是古希腊语，意思是朋友好久不见，朱师傅我想我们找到他了。“

朱师傅不说话，他颤巍巍地静候在一旁，良久，他向前迈出了第一步，经过10秒钟的他又走出了那第二步，紧接着是第三步，第四步……朱师傅每走一步脚底下就会出现一道水痕，不知道其中有多少是朱师傅久别重逢后喜悦的泪水，有多少又是那激动时刻刹不住的汗水……二十年，整整二十年！两位男人为了实现自己的理想苦苦等待了二十年，在这上面，他们都是不同意义上的英雄！

河马大叔也有点不自然，这位可怜的人啊！他在这激动人心的时刻想到了他惨死的父亲！虽然他已经忘记了父亲的一切，但那句发人深省的话却一直印刻在他的头脑中，大叔微闭双眸，满脸密布的胡须此时就像海神儿子的战马一样分担着主人的喜与忧，在风中飘拂着

朱师傅逐渐走入了那片黑夜当中，一秒，两秒……陈驰忽然从友情梦中醒来，长久以来的直觉告诉他，大事不好了！陈驰屈服着身体在阴影中寻找着朱师傅，他担心那不被命运厚爱的人会产生冲动的决定。

“朱……”陈驰安慰的话还未说出，朱师傅就已经退出了阴影，静静地蹲下来，埋下头颅，丝毫未语。

“朱先生，我感觉生活还是要继续下去的！”这突如其来的轻率的话把陈驰吓了一跳，当他抬起头时，借助虚浮不定的灯光，他看到了河马大叔鲜有的一本正经的脸色。

河马大叔也蹲了下来，抬起头仰望着那高高悬起的石壁说道“朱先生，这样做不应该。”

我虽然大字不识一个，但是我也会背几句我很喜欢的诗，不会知道此时背诵这几句掐不恰当，好像是“人有悲欢离合，月有阴晴圆缺，此事古难全。”霍先生是走了，但是他的一生都奉献给了他最爱的事业，他成功地为他的人生画了一个完美的圆。虽然我没见过他一面，不敢任意妄为地评价，但是我这样地称呼他，称呼他这名英雄总没错吧！“

”谢谢您们了，让您们费心了。实际上我在临终之前都觉得这一辈子都可能见不到他一面，是您们帮我完成了心愿，就这而言，我是没理由不敢到心满意足。只不过，我感觉，或许，吧，大概我可能找不到一个在坚守下去的理由了。

忽然射入的阳光漂白了四壁，墓穴中的人们看到了墓主人留给他们最后的话语

Συγγνμη,φλε,ξρωτιθαεσαιεδ,λυπμαι,τοΣμαδενεναιπλονπωπαλιενεργητικ,δενμποροσεκανναμουκνειτηνυποστριξηκαιτηντελευτααφορπουσυναντηθκαμε.Εμαιρρωστο,δενμπορεναχειμιαθεραπεασυρρκνωσησυμπτματατουΣματο,καιαυτεναιπουθαχειτηνικαντηταναπροκαλε.Λυπμαιπουσεκνειναπργμαπουδενμπορνασουδεξωτοκθισματηπλητουχρυσο,επειδεμαιδηπριναπξιμνεθασελημουτηζωστοδρμοτουπλοτουαπτουφτωχο,εναιπερισστερααπσαχρειαζμαστεγιααυτταπργματα,εναιμνογιατηδξα,δενεναικαιλλεζωσεσγκρισηΜε.Αλλπιστεωτιαυτθαεναιναπολπιοσημαντικ,ηψυχτητηχρυσπλη.Λυπμαι,τοχριμου.δενμπορνατοκνωσανξερκλαδιπσαπργματα,οπτετομνοπουμπορεναγνειεναιγραμμνοστηνπτρασου.Ωστσο,αυτμεκνεινανιθωτσο,εμαιπολκουρασμ

Εναιαυτ:εναινακαλμρονατηνηρεμαμουναπεθνεισεαυτ,καισαπαρακαλναμηνκαταστρψειτηνδεκρα.

这段语言也是用古希腊文写得翻译过来就

抱歉，朋友，我知道你一定会来到这儿的，抱歉，我的身体已经不是像原来一样精力充沛，他甚至无法支撑我去和你做最后一次见面。我生病了，得了一种无法治疗的身体缩水的症状，这正是我无意间拥有的超能力引起的。令让我感到抱歉的一件事就是我无法将那座黄金城展示给你，因为我早在半年前就将我一生的财富分给了沿途的穷人们，他比我们更需要那些东西，我们仅仅是为了荣耀，这是不能与其他人的性命相比较的。不过我相信这将是一座更有意义的，心灵上的黄金城。抱歉，我褶皱的手就像干枯的枝一样，干不了多少事情了，我唯一能做成的就是在石壁上写话给你。不过，这也使我感到，好累啊！

有：这是一个好地方让我得以宁静的死去，所以请你不要毁坏他的一分一毫。拜托了！